کتاب تأویل ملکوت (قصه‌ی اجتماعی ـ سیاسی) اثری از محمد تقی غیاثی است. او استاد دانشگاه، مترجم و نویسنده‌ی ایرانی است که در سی‌سالگی از طریق بورس تحصیلی به پاریس رفت و مدرک دکتری ادبیات فرانسه را از دانشگاه سوربن گرفت. وی پس از بازگشت به ایران تا زمان بازنشستگی به‌عنوان استادتمام در دانشگاه تهران، زبان و ادبیات فرانسه تدریس می‌کرد. غیاثی کتاب‌های آموزشی متعددی در رشته‌ی زبان و ادبیات فرانسه نگاشته که کتاب‌های «دستور زبان فرانسه»، «فرهنگ زبان کوچه فرانسه به فارسی» و «ساختمان جمله در زبان فرانسه» از آن جمله‌اند.
محمدتقی غیاثی در کتاب تأویل ملکوت (قصه اجتماعی ـ سیاسی)، همان‌گونه که از نام این اثر پیداست، به نمادها و لایه‌های کتاب «ملکوت» بهرام صادقی پرداخته است. «ملکوت» را می‌توان یگانه داستانی دانست که هم‌ردیف با «بوف کور» صادق هدایت قرار می‌گیرد و منتقدان آن را یکی از آثار ماندگار و تأثیرگذار ادبیات داستانی ایران برشمرده‌اند. از بهرام صادقی داستان‌های کوتاه بسیاری در مجله‌ها منتشر شد که برگزیده‌ی آن‌ها در مجموعه‌ی «سنگر و قمقمه‌های خالی» در سال 1349 چاپ شدند. بهرام صادقی در ملکوت از شیوه‌ی بیانی «نمادین» بهره گرفته که ارتباط میان متن و خواننده را تاحدی مخدوش کرده است. تا آنجا که خواننده در مطالعه‌ی این اثر یا حیران و سردرگم می‌شود یا برداشتی آزاد برحسب دانش پیشین خود از متن می‌کند. از همین رو خوانش و فهم بیشتر این کتاب نیازمند تفاسیر و بررسی‌های عمیق و موشکافانه است. این بررسی در کتاب تأویل ملکوت (قصه اجتماعی ـ سیاسی) به‌خوبی انجام گرفته است. غیاثی در این اثر زندگی و آراء و علایق بهرام صادقی، مسائل فنی در داستان‌های نمادین و شرایط اجتماعی و سیاسی ایران را در زمانِ نوشتن کتاب مطرح کرده است.
