کتاب باغ در باغ مجموعه مقاله‌ها و نوشتارهای هوشنگ گلشیری، نویسنده‌ی معاصر ایرانی است. بسیاری از اندیشه‌ورزان و صاحب‌نظران ادبی گلشیری را یکی از داستان‌نویسان فارسی‌زبان تأثیرگذار دانسته‌اند. وی سردبیر مجله‌ی «کارنامه» و عضو کانون نویسندگان ایران و از پایه‌گذاران حلقه‌ی ادبی جُنگ اصفهان بوده است. او با نوشتن رمان «شازده احتجاب» در اواخر دهه‌ی چهل شمسی، در عرصه‌ی داستان‌نویسی به شهرت فراوانی رسید. شازده احتجاب از داستان‌های شاخص ایرانی به شمار می‌آید. این نویسنده‌ی نام‌آشنای ایرانی در سال 1378 برنده‌ی جایزه‌ی صلح اریش ماریا رمارک و در سال 1376 برنده‌ی جایزه‌ی لیلیان هلمن و دشیل همت شد. کتاب‌های «کریستین و کید»، «بره‌ی گمشده راعی»، «آینه‌های دردار»، «جن‌نامه»، «نمازخانه‌ی کوچک من»، «نیمه‌ی تاریک ماه» و… از آثار ارزشمند این نویسنده‌اند. هوشنگ گلشیری در حیات حرفه‌ای خود به فرم قصه‌گویی توجه بسیار نشان داد؛ اما شرایط اجتماعی و حتی شرایط سیاسی زمانه‌اش فرصت نداد که او فقط به ادبیات مشغول باشد. در همین رابطه در کتاب «باغ در باغ» نیز اشاراتی به مسائل دیگر از سوی گلشیری وجود دارد و کنایه‌های سیاسی چندی به چشم می‌خورد. برای نقد و بررسی یا فهم بهتر آثار این نویسنده نمی‌توان به دوره و زمانه‌‌ی زیست حرفه‌ای او بی‌اعتنا بود.
نویسنده در کتاب «باغ در باغ» به نقد شعر، نقد داستان، ادبیات کهن و حتی سینما پرداخته و خواننده را با نگاه خود به ادبیات آشنا ساخته است. در بخشی از این کتاب آمده است: «در داستان من اغلب به دو صورت عمل می‌کنم: راه اول مهم‌ترین عنصر از میان عناصر داستان برای من نظرگاه یا دیدگاه است. پس از متمایز کردن آن به دیگر عناصر می‌پردازم مثل شخصیت‌پردازی، زمینه، طرح، الگو و غیره. اما نحوه‌ی عمل یا انتخاب داستان‌نویس را حاصل نگرش او به جهان و کار جهان می‌دانم…»
