کتاب بوطیقای نثر (همراه با جستارهایی نو در باب حکایت) اثر تزوتان تودوروف و ترجمه‌ی کتایون شهپرراد است. واژه‌ی بوطیقا در حوزه‌ی نقد ادبی مأنوس و شناخته‌شده است. قدمت این واژه به کتاب بوطیقا، اثر بی‌نظیر ارسطو می‌رسد. ارسطو 2500 سال پیش یعنی در سال 330 پیش از میلاد، کتابی به این نام نگاشته که اکنون ترجمه‌های متعددی از آن در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد. اما اهل ادب و فرهنگ کشور تاکنون سیر تحول این کلمه را از دوران ارسطو تا حال دنبال نکرده‌اند. کتاب بوطیقای نثر (همراه با جستارهایی نو در باب حکایت) برای کسانی که به مقوله‌ی بوطیقا علاقه‌مندند مفید است.
تزوتان تودوروف، زبان‌شناس، نشانه‌شناس و متخصص تاریخ تفکر که یکی از پایه‌گذاران بوطیقای نوین است، در ده فصل زیر عناوین «گونه‌شناسی رمان پلیسی»، «حکایت بدوی: اودیسه»، «حکایت ـ مردمان: هزار‌ویک شب»، «دستور زبان حکایت در دکامرون»، «در جست‌وجوی حکایت: جام گرال»، «راز حکایت: هنری جیمز»، «دگرگونی‌های روایی»، «بازی دیگربودگی: یادداشت‌های یک زیرزمینی»، «شناختن خلاء: قلب ظلمات» و «خواندن یعنی ساختن» به بررسی آثار گوناگون در اعصار مختلف می‌پردازد.
خوانندگان در حین مطالعه‌ی کتاب درمی‌یابند بوطیقا و دغدغه‌های آن به دوران ارسطو محدود نشده و در دهه‌ی هفتاد میلادی به عنوان ابزاری بااهمیت در بررسی آثار ادبی مطرح بوده است. نویسنده در این کتاب، بر‌خلاف نقدهای دانشگاهی یا هرمنوتیک، هر بار داده‌ای را که منتقدان درباره‌اش اتفاق‌نظر داشتند و در درستی‌اش تردید نداشتند، مبنای کار قرار می‌دهد، آن را زیر سؤال می‌برد و در نهایت با استفاده از ابزارهای نوین تحلیل گفتمان، نادرستی این باور را اثبات می‌کند.
