موبی دیک

کتاب موبی دیک اثر هرمان ملویل و ترجمه‌ی صالح حسینی است. هرمان ملویل بلافاصله پس از اتمام تحصیلاتش در پانزده‌سالگی به عنوان منشی و آموزگار مشغول به کار شد؛ اما دریا عشق اول و آخرش بود. در کشتی‌ای که مقصدش بریتانیا بود، به عنوان خدمتکار استخدام شد. اتفاقات ناخوشایندی بر او گذشت و تصورات خوشبینانه‌اش درباره‌ی دریانوردی از میان رفت. پدرش ورشکسته شد. مجبور شد برای پرداخت بدهی‌های او فروشندگی، کارگری، کار در مزرعه و … را تجربه کند. چهار سال بعد دوباره به دریانوردی روی آورد. در کشتی صید نهنگ مشغول به کار شد. شرایط جان‌فرسا بود. از کشتی فرار کرد و از میان قبیله‌ی آدم‌خواران سردر‌آورد. هرمان ملویل پس از تولد 25 سالگی‌اش دریانوردی را کنار گذاشت. او با استفاده از تجربیات کار و زندگی روی دریا رمان موبی دیک را نوشت.

نویسنده، داستان ایهب ناخدای نیمه‌دیوانه و مرموز کشتی ماهیگیری را از قول ملوان اسماعیل روایت می‌کند. ناخدا قصد دارد از موبی دیک – وال سفید – که پیش از این کشتی‌اش را ویران کرده و باعث قطع شدن یکی از پاهایش شده، انتقام بگیرد. راوی که از درگیری بزرگ و حماسی ایهب، ملوانان و موبی دیک قسر در رفته، معتقد است ناخدا برای رسیدن به هدف ابلهانه‌اش می‌تواند از جان خود و خدمه‌ی کشتی بگذرد.

اسماعیل از کشتی پکوئود که ملوانانی از نژادهای مختلف دارد، به عنوان نشانه‌ای از بلاهت، آز و جنایت نام می‌برد. نام کشتی نیز بامسماست. پکوئود، یکی از قبایل مشهور سرخ‌پوستان بود که به دلیل آزار و اذیت سفیدپوستان نابود شدند. به باور منتقدان، هرمان ملویل از این موضوع برای نشان دادن آسیب‌هایی که بشر بدون دلیل موجه به طبیعت می‌زند، استفاده کرده است.