کتاب فوکو در 90 دقیقه اثر پل استراترن و ترجمهی فرزین هومانفر است. میشل فوکو، متفکر، باستانشناس اندیشه و تاریخدان فرانسوی علیرغم اینکه در برههای از زندگیاش گریزهایی به آرای نوکانتی زد، هیچگاه به مفهوم دقیق و سنتی کلمه فیلسوف نبود. او در خانوادهای متمول بالید. پدرش جراحی مشهور بود. میشل که رابطهی خوبی با پدر نداشت، آرزوی او برای پزشک شدنش را با تحصیل و فارغالتحصیل شدن از مدرسهی فلسفهی دانشگاه اکول نرمال سوپریور نقش بر آب کرد.
نظریات و دیدگاههای فوکو با تناقض عجین است. او فردی دمدمی و ملونالفکر بود. نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر تأثیر شگرفی بر زندگیاش گذاشت. بیست سال عضو حزب کمونیست بود، اما بهیکباره تغییر جهت داد و از استالین و افکارش تبری جست. برخی از اهل نظر او را نوساختارگرا نامیدهاند، اما فوکو خود را نیچهگرایی دوآتشه میدانست. یکی از بهترین راهها برای شناخت دقیق او مطالعهی کتاب فوکو در 90 دقیقه است.
پل استراترن، پژوهشگر و استاد رشتهی فلسفهی دانشگاه کینگستون، در کتاب فوکو در 90 دقیقه تلاش میکند در دو بخش از پست و بلند زندگی و دستاوردهای این متفکر که فرزند زمانهی پرآشوب دههی 60 و 70 میلادی بود تصویری روشن و صادق به دست دهد. نویسنده در بخش نخست به پس پشت زندگی فیلسوف فرانسوی نفوذ میکند و آن را میکاود. از آرزوی دیرینهاش که زندگی در شهر لسآنجلس بود میگوید که شاد و آراماش کرد، اما عجل به او مهلت نداد و بیماری ایدز جانش را گرفت. در بخش دوم، زیر عنوان «از فوکو و دربارهی فوکو» دیدگاهها و نظریات او (زبان بیانگر حقیقت جهان نیست، بلکه تنها وسیلهای برای ابراز تجربهی شخصی است یا زبان جنبهای ابزاری برای استفاده و حمایت از پایگاههای اجتماعی و سیاسی صاحبان قدرت است.) را بهدقت تجزیه و تحلیل و نقد میکند.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.