کتاب طبل آیاکاشی اثر کیوساکو یومنو، نویسنده‌ی داستان‌های کارآگاهی ژاپنی است. این کتاب را تهمینه زاردشت به فارسی برگردانده است. ادبیات داستانی ژاپن با فضای ترسناک، عجیب و پر رمز و راز گره خورده و کیوساکو یومنو در آثارش به طور شاخص این عناصر را به کار گرفته است. کتاب طبل آیاکاشی که در سال 1924 منتشر شد و دومین اثر این نویسنده بود، از اولین رمان‌های مدرن ژاپن محسوب می‌شود.
داستان طبل آیاکاشی درباره‌ی یک ساز عجیب و باستانی است که به ظاهر هیچ زیانی ندارد و باید صدایی روح‌افزا داشته باشد؛ اما درواقع تمام مصیبت‌ها و خسران چند نسل از چند خانواده در طول سال‌ها به‌خاطر این ساز مرموز است. این ساز به دلیل آن‌چه نیاکان این آدم‌ها در گذشته‌های دور مرتکب شده‌اند و به عنوان عقوبت گناه آنان بر امروزی‌ها بلا نازل می‌کند. داستان پیچ و خم فراوان دارد و المان‌های ژانر کارآگاهی و همچنین عناصر فراواقعی ژاپنی در آن خواننده را وامی‌دارد که چشم از کتاب برندارد.
این داستان بسیار متأثر از تئاتر «نو» یا «نوگاکو»، نمایش سنتی ژاپنی است، یک نمایش تلفیقی از رقص و موسیقی و آواز و ماسک‌های فراوان که هر کدام یک شخصیت را دنبال می‌کنند. کیوساکو یومنو به این نوع نمایش بسیار علاقه‌مند بود و آن را هنری ورای سلیقه و فهم عامه می‌دانست.
بریده‌ای از کتاب:
«این طبل حقیقتاً روح طبل‌هاست، با اینکه هم پوست طبل و هم بدنه‌اش نسبتاً نو به نظر می‌رسند، شایع است که این طبل عملاً صد سال قبل ساخته شده، و اگر سعی کنی روی شانه‌ات بگذاری و بنوازیش، به جای صدای سرزنده‌ی طبلی معمولی، داه خفه‌ی محزونی می‌شنوی»
