کتاب تاریخ معماری رنسانس اثر لئوناردو بنه ولو و ترجمه‌ی علی‌محمد سادات افسری است. رنسانس که آن را دوره‌ی زایش و تجدید حیات نامیده‌اند، جنبشی فکری و فرهنگی بود که در قرن چهاردهم میلادی در شهر فلورانس ایتالیا بنیان گذاشته شد. این جنبش در طول یکصد سال، کل قاره‌ی اروپا را درنوردید. با گسترش رنسانس در قرون شانزدهم و هفدهم میلادی، هنر، علم و دانش رشد و توسعه‌ی گسترده‌ای یافتند. در قرن پانزدهم میلادی، روش معماری رنسانس که از سه دوره‌ی اولیه، ثانویه (میانه) و متأخر (پیشرفته) تشکیل شده بود، بنیان گذاشته شد. معماران زیادی در اقصی نقاط جهان با استفاده از این روش ساختمان‌های متعددی ـ میدان سن مارکوی ونیز، کاخ پیتانو، پله‌های میدان اسپانیا، میدان سن پیر روبه‌روی کلیسای سن پیر در شهر رم ـ بنا کردند.
لئوناردو بنه ولو، معمار، برنامه‌ریز شهری و مورخ معماری که در شهر اورتا سان جولیو ایتالیا بالید و از مدرسه‌ی معماری دانشگاه رم فارغ‌التحصیل شد، کتاب تاریخ معماری رنسانس را اولین بار در دهه‌ی 60 میلادی نگاشت و منتشر کرد. ویراست دوم این اثر در انتهای دهه‌ی نود میلادی منتشر و به بیش از پانزده زبان ترجمه شد. این اثر در پنج جلد (جلد اول: طلایه‌داران معماری نو، جلد دوم: پیش به سوی آرمان‌شهرها، جلد سوم: کلاسیک‌گری، جلد چهارم: باروک و جلد پنجم: نوکلاسیک‌گری) و در نیمه‌ی دوم دهه‌ی نود شمسی در ایران منتشر شد. خوانندگان پس از مطالعه‌ی این اثر با تاریخ زیبا‌شناسی، ملاحظات فرهنگی حاکم بر جنبش رنسانس و چگونگی تغییر نگرش جامعه توسط معماری مدرن آشنا خواهند شد.
