کتاب درباره نمایش مجموعه‌ای از مقالات ژان پل سارتر است. این کتاب را ابوالحسن نجفی ترجمه کرده است. ژان پل سارتر فیلسوف، نمایشنامه‌نویس و منتقد مشهور فرانسوی بود. او در سال 1905 در پاریس متولد شد. در پانزده‌ماهگی پدرش را از دست داد و به همراه مادرش به شهر مودون، جایی که پدربزرگش اقامت داشت، نقل‌مکان کرد. او زیر نظر پدربزرگ و چند معلم خصوصی خواندن و نوشتن به دو زبان آلمانی و فرانسه را یاد گرفت. سارتر در دوران کودکی بیشتر زمانش را در خانه سپری می‌کرد. او کودکی گوشه‌گیر و تیزهوش بود و عطش سیری‌ناپذیری برای ادبیات داشت. سارتر اکثر آثار مهم ادبی و تاریخی را تا سن ده‌سالگی‌اش خوانده بود. او در سال 1929 در امتحانات نهایی رشته‌ی فلسفه در دانش‌سرای عالی پاریس رتبه‌ی اول را کسب کرد. سیمون دوبووار در همان سال رتبه‌ی دوم را کسب کرد. سیمون دوبووار نویسنده و فیلسوف بود. این دو به شریک زندگی هم تبدیل شدند؛ اما چون ازدواج را فعلی بورژوایی به حساب می‌آوردند، هرگز ازدواج نکردند.
سارتر به آزادی اعتقاد داشت. او در این باره گفته است: «انسان محکوم به آزادی است.» از آنجا که او معتقد به اگزیستانسیالیست بود، آزادی را لزوماً چیز خوبی نمی‌دانست. او از طرفداران ایدئولوژی کمونیست بود؛ اما هرگز در حزب کمونیست فرانسه عضو نشد. او نمی‌خواست نامش با هیچ سازمانی عجین شود؛ از این رو در سال 1964 از دریافت نوبل ادبیات خودداری کرد.
کتاب درباره نمایش مجموعه‌ای از مقالات، یادداشت‌ها، سخنرانی‌ها، نقدها و مصاحبه‌های سارتر است. بخشی از این مطالب پراکنده بود و بخشی سال‌ها گم شده بود. دو محقق با کوشش بسیار این اطلاعات را از منابع مختلف گرد‌آوری کردند و در سال 1973 در مجموعه‌ای مفصل به چاپ رساندند. نسخه‌ی فارسی این کتاب شامل بخش اعظم مقالات آن مجموعه است.
