روژه مارتن دوگار

کتاب روژه مارتن دوگار اثر آلبر کامو و ترجمه‌ی منوچهر بدیعی است. روژه مارتن دوگار در خانواده‌ای ثروتمند در حومه‌ی پاریس به دنیا آمد و بالید. او پس از مطالعه‌ی رمان جنگ و صلح اثر نویسنده‌ی بزرگ روس، لئو تولستوی، به قصه‌نویسی علاقه‌مند شد. نخستین رمانش شکستی تمام‌عیار بود و او را به جمع افسردگان رهنمون کرد. دوگار پس از پشت سر گذاشتن تجربه‌ی حضور در جنگ جهانی اول، هفده سال برای نوشتن رمان خانواده‌ تیبو وقت صرف کرد و جایزه‌ی ادبی نوبل را در سال 1937 به خود اختصاص داد. او که فردی آرام بود، از قیل و قال نفرت داشت و در خلوت زندگی می‌کرد و می‌نوشت. بی‌شک دوگار در تاریخ ادبیات جهان و در میان دوست‌داران ادبیات جایگاه ویژه‌ای دارد. برخی از نویسندگان نیز درباره‌ی خالق خانواده‌ تیبو اظهار‌نظر کرده‌اند. آلبر کامو یکی از آن‌هاست. او با انتشار کتاب روژه مارتن دوگار به این نویسنده ادای دین کرده است. گرچه بیشتر حجم کتاب به رمان ماندگار خانواده‌ تیبو اختصاص یافته؛ ولی کامو معتقد است دوگار و آثارش با تلاشی صبورانه در گوشه‌ی انزوا از کار درآمده‌اند. او نمونه‌ی بسیار نادر یکی از نویسندگان بزرگ ماست که هیچ‌کس شماره‌ی تلفنش را نمی‌داند. این نویسنده در میان جامعه‌ی ادبی ما وجود دارد و با قوت هم وجود دارد. اما چنان حل شده است که قند در آب. حتی می‌توان گفت که شهرت و جایزه‌ی نوبل او را در تاریکی بیشتری فرو برده است. این مرد ساده و اسرار‌آمیز چیزی از آن مایه‌ی ایزدی در خود دارد که هندوها درباره‌ی آن می‌گویند: هر چه بیشتر از او نام ببرند، او بیشتر می‌گریزد.