«بین‌القصرین» نخستین رمان از سه‌گانه‌ی نجیب محفوظ، همچون دو دیگرِ آن «قصرالشوق» و «سُکَّریه» نام محله‌ای در قاهره است.
نویسنده در این سه رمان، دگرگونی‌های سیاسی، اجتماعی، فکری و فرهنگی را در مصر، به شیوه‌ی واقع‌گرایی نمادین، در سه نسل از یک خانواده پی می‌گیرد که تصویری از بیشتر کشورهای جهان سوم و از جمله ایران به روشنی در آن‌ها دیده می‌شود. این رمان‌ها به همه‌ی زبان‌های زنده برگردانده شده و ناقدان ادبی در زمره‌ی بهترین و مهم‌ترین رمان‌های جهان به شمارشان آورده‌اند.
قصرالشوق و سُکریه نیز زیر چاپ‌اند و به زودی از سوی انتشارات نیلوفر منتشر خواهند شد.
برشی از کتاب:
گام‌های‌اش او را به سوی جمالیه می‌کشاندند و چندان دل‌اش گرفته بود که احساس خفگی می‌کرد. یازده سال می‌شد که از آن محل دور شده بود؛ یازده سال گذشته و دل، حتا یک‌بار، به خیال آنجا پر نکشیده و هیچ خاطره‌ای از خاطره‌های‌اش، جز در هاله‌ای تیره و پیچیده در تاروپودی از جنس کابوس، در او جان نگرفته بود. به راستی ترک‌اش نکرد، بلکه برای‌اش فرصتی پیش‌آمد و از آنجا گریخت، سپس نومید و خشمگین روی گرداند و بعد هم با همه‌ی توان از آن دور شد و دیگر خبرش را نگرفت و دل به هوای‌اش نپرید و حتا برای رفتن به محله‌های دیگر نیز از آن گذر نکرده بود.
