دوست‌داران ادبیات کلاسیک روسیه و رمان جنگ و صلح که سال‌ها در انتظار انتشار و خواندن داستانی مثل شاهکار لئو تولستوی به سر می‌برند، اکنون با خیالی آسوده می‌توانند رمان پیکار با سرنوشت اثر واسیلی گروسمان را مطالعه کنند. این کتاب را سروش حبیبی ترجمه کرده است. به گفته‌ی اهل نظر، این رمان بهترین اثر در ادبیات مدرن روسیه است. خوانندگان در حین مطالعه‌ی این رمان با زیر و بالای ساختار سیاسی اتحاد جماهیر شوروی آشنا می‌شوند و پی می‌برند شهروندان این کشور چگونه در مشکلات کوچک و بزرگ غرق شده و فرصت فکر کردن را از دست می‌دهند.
واسیلی گروسمان یکی از اعضای ارتش اتحاد جماهیر شوروی است که در نبرد مشهور لنینگراد مقابل ارتش آلمان ایستادگی کردند و دشمن را تا برلین عقب راندند. او پس از بازگشت از جنگ جهانی دوم نوشتن کتاب پیکار با سرنوشت را آغاز می‌کند و بلافاصله بعد از اتمام اثر، آن را در اختیار سردبیر مجله‌ی «زنامیا» می‌گذارد تا منتشر شود. بعدازظهر روزی سرد و دلگیر، «وادیم کژنیکف» بعد از اتمام کار روزانه رمان را می‌خواند. کژنیکف، بعد از چهار ساعت، وحشت‌زده رمان را برای سازمان اطلاعات شوروی می‌فرستد. پس از مدتی، ماموران کا گ ب به خانه‌ی نویسنده هجوم می‌برند و یادداشت‌ها، ماشین تحریر، کتاب‌ها و نسخه‌ی اصلی کتاب را با خود برده و نابود می‌کنند. کمتر از دو سال بعد از این رویداد، نویسنده‌ی رمان جانش را از دست می‌دهد، اما یک نسخه از کتابش پنهانی خارج شده و در اولین سال دهه‌ی 80 میلادی به زبان انگلیسی منتشر می‌شود. این رمان نقد استادانه‌ی حکومت مخوف و طبقه‌بندی‌شده‌ی استالین است که با ایجاد احزاب سیاسی، انتخابات و پارلمان فرمایشی، جامعه را غرق تزویر و فساد می‌کند.
