کتاب عیش و نیستی نمایشنامه‌ای به قلم تیری مونیه و ترجمه‌ی ابوالحسن نجفی است. تیری مونیه نمایشنامه‌نویس و خبرنگار معاصر فرانسوی بود. او فعالیت ادبی را با نوشتن مقاله برای روزنامه و مجله شروع کرد. بعد از اشغال فرانسه توسط نازیها، مونیه مقالاتش را در روزنامه‌ی فیگارو که قدیمی‌ترین روزنامه‌ی فرانسه است، به چاپ می‌رساند. بعد از پس گرفتن کشور فرانسه از نازیها، این نویسنده نوشتن مقالات سیاسی را کنار گذاشت و به نوشتن مقالات اجتماعی و نمایشنامه پرداخت. در سال 1947 اولین نمایشنامه‌ی او به چاپ رسید. در سال 1964 پس از مرگ یکی از اعضای آکادمی فرنج، مونیه به عنوان جایگزین او به آکادمی پیوست. این آکادمی روی زبان فرانسه و ساخت کلمات جدید و زنده نگه داشتن زبان تمرکز دارد. مونیه در سال 1986 موفق به کسب جایزه‌ی معتبر موندیل سینو دل دوکا شد. این جایزه هر سال به نویسنده‌ای اهدا می‌شود که اثرش پیامی برای انسان مدرن داشته باشد. این جایزه‌ی ادبی بیشترین مقدار جایزه‌ی نقدی را میان تمام جایزه‌های ادبی دارد. از دیگر دریافت‌کنندگان این جایزه می‌توان به خورخه لوئیس بورخس اشاره کرد.
نمایشنامه‌ی عیش و نیستی تنها اثر تیری مونیه است که به فارسی ترجمه شده. این نمایشنامه اولین بار در سال 1960 به چاپ رسید. در سال 1980 فیلمی تلویزیونی در ژانر کمدی با اقتباس از این اثر ساخته شد. مونیه در این نمایشنامه فاجعه‌ای تراژیک را با طنزی هجوآمیز ترکیب کرده و مکتب مدرنیسم قرن بیستم را با بیانی تمسخرآمیز نقد کرده است. این نمایشنامه داستان آنیبال لوبرونی، نویسنده‌ی داستان‌های عاشقانه را روایت می‌کند که همسرش از ناشری مقدار زیادی پول دریافت کرده و اکنون لوبرونی موظف شده تا ظرف چهل‌وهشت ساعت، فصل اول یک رمان جدید را به انتشارات تحویل دهد.
