کتاب گلشیری کاتب و خانه روشنان اثر صالح حسینی و پوریا رفوئی است. هوشنگ گلشیری از جمله تأثیر‌گذارترین قصه‌نویسان معاصر ایران است. او که با انتشار داستان بلند «شازده احتجاب» در دهه‌ی چهل شمسی نامش بر سر زبان‌ها افتاد و مشهور شد، آثار دیگری نیز خلق کرده است که درخور تحسین هستند. از این آثار می‌توان به «جن‌نامه»، «حدیث ماهیگیر و دیو»، «جبه‌خانه»، «بره‌ِی گمشده‌ی راعی»، «معصوم پنجم یا حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد»، «در ولایت هوا»، «تفننی در طنز»، «دست تاریک دست روشن» و … اشاره کرد. اما قصه‌ی «خانه روشنان» یکی از بدیع‌ترین آثار ادبی در تاریخ معاصر ادبیات کشور است. این داستان احتمالاً متفاوت‌ترین و تجربی‌ترین داستان کوتاهی باشد که گلشیری به رشته‌ی تحریر درآورده است. مسئله‌ی زبان، روایت بدیع و حضور غیرعادی اشیا در متن، آن را به قصه‌ای بدعت‌گرایانه و مدرن بدل کرده است؛ ازاین‌رو پژوهشگران و منتقدان زیادی دست به کار نقد و بررسی آن شده‌اند.
صالح حسینی و پویا رفوئی که تجربه‌ی کار بر داستان‌های ابوتراب خسروی را داشته‌اند، پس از مطالعه و بررسی ژرف بر روی داستان خانه روشنان، آن را از جنبه‌های مختلف نقد و بررسی کرده‌اند. نویسندگان در بخش اول کتاب گلشیری کاتب و خانه روشنان، درباره‌ی پیرنگ، اشارات، تداعی‌ها، فضا، لحن، روایت، سیر وقایع به صورت غیرخطی، مفاهیم و اندیشه‌های اصلی مندرج در داستان سخن می‌گویند. بخش دوم هم به آثار هوشنگ گلشیری و ویژگی‌های آن اختصاص داده شده است که عبارت‌اند از: «مینیاتورکاری»، «استفاده از جریان سیال ذهن»، «شاعرانگی» و «تکیه بر سنت‌ها و اصالت‌های فرهنگی»
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.