کتاب دوبلینی‌ها و نقد دوبلینی‌ها مجموعه داستان کوتاهی نوشته‌ی جیمز جویس است. این کتاب را صالح حسینی، مترجم چیره‌دست به فارسی برگردانده و در موخره‌ی آن چند نقد درباره‌ی کتاب به آن اضافه کرده است.
جیمز جویس نویسنده‌ی ایرلندی قرن بیستم است. او را به عنوان یکی از شخصیت‌های اصلی جریان سیال ذهن می‌شناسند و رمان معروفش «اولیس» را یکی از مهم‌ترین آثار ادبی جهان می‌دانند. جویس خود یک دوبلینی است و در این مجموعه داستان که برخی آن را یک داستان بلند می‌دانند، به احوالات مردم دوبلین به‌خصوص دوبلینی‌های طبقه‌ی متوسط در اوایل قرن بیستم می‌پردازد.
این کتاب در سال 1914 منتشر شده است و پانزده داستان دارد. این داستان‌ها در شرایطی نگاشته شده‌اند که وطن‌پرستی ایرلندی‌ها و البته دوبلینی‌ها در اوج و مباحث هویتی و فرهنگی و تاریخی داغ است. ردپای مدرنیسم پیداست و اهالی دوبلین باید جایگاه خود را در آن دوران بار دیگر بشناسند. شخصیت‌های این داستان‌ها بعدها در آثار دیگر جویس به‌ویژه اولیس هم پیدایشان می‌شود.
جیمز جویس در این داستان‌ها سعی داشته به آن لحظاتی دست یابد که در آن یک شخصیت در یک آن تجربه‌ای منحصربه‌فرد را درک می‌کند و گویی خود را یا هویت خود را دوباره بازمی‌یابد، لحظاتی عادی اما دست‌نیافتنی. دو رویکرد به این داستان‌ها وجود دارد: رویکرد نمادگرایانه و رویکرد واقع‌گرا. معمولا رویکرد واقع‌گرا را به دلیل از دست رفتن بخشی از تصویر نمادینی که جویس ساخته رد می‌کنند، از سوی دیگر رویکرد نمادگرایانه را نیز به دلیل نادیده‌انگاری معنای عصیان‌گر پشت این نمادها درست نمی‌دانند.
در انتهای کتاب هشت مقاله‌ی نقد از منتقدان بنام ترجمه شده است: همچون «یگانگی دوبلینی‌های جویس» از بروستر گایسلین، «از صدای تنها بررسی داستان کوتاه» از فرانک اوکانر و… که هرکدام از آن‌ها وجهی از این داستان‌ها را تحلیل و بررسی می‌کنند.
