کتاب کالیگولا نمایشنامه‌ای به قلم آلبر کامو است. این اثر را ابوالحسن نجفی به فارسی ترجمه کرده است. آلبر کامو فیلسوف و نویسندهی توانای فرانسوی‌تبار بود. او در الجزایر از پدری فرانسوی و مادری اسپانیایی متولد شد. پدرش در جنگ جهانی اول کشته شد و مادر کامو دو کودکش را به‌تنهایی بزرگ کرد. کامو از کودکی با فقر بزرگ شد؛ ازاین‌رو همیشه از مظلومان و فقیران دفاع می‌کرد. او مدتی بازیکن فوتبال بود؛ ولی با ظاهر شدن علائم سل مجبور شد این ورزش را کنار بگذارد. کامو در رشته‌ی فلسفه تحصیل کرد و از فیلسوفان یونانی دوران کلاسیک و نیچه تأثیر پذیرفت. او در دوران فعالیت ادبی‌اش مکاتب ادبی مختلفی را تجربه کرد و به توسعه‌ی مکتب ابزوردیسم یاری رساند. منتقدان بسیاری عقیده داشتند که کامو اگزیستانسیالیست بوده است؛ اما خود او چنین ادعایی را رد می‌کند. کامو در سال 1957 در حالی جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد که اولین نویسندهی متولد آفریقا و دومین جوان‌ترین دریافت‌کننده‌ی این جایزه بود.
نمایشنامه‌ی کالیگولا در چهار پرده، داستان کالیگولا، امپراتور روم باستان را روایت می‌کند که از او به بدنامی یاد می‌شود. این اثر همچون دیگر آثار کامو، مفاهیمی مانند پیدا کردن معنای زندگی را بررسی کرده و آن را نقطه‌ی مقابل پوچی زندگی قرار داده است. این نمایشنامه اولین بار در سال 1944 به عنوان بخشی از مجموعه‌ی چرخه‌ی ابزورد به چاپ رسید. مجموعه‌ی چرخه‌ی ابزورد شامل رمان غریبه، مقاله‌ی افسانه‌ی سیزیف و نمایشنامه‌ی کالیگولا در ژانر تاریخی است. در این نمایشنامه، خواننده روند تدریجی دیوانه شدن امپراتور کالیگولا را می‌خواند. کالیگولا پس از مرگ دورسلا که هم خواهر و هم معشوقش بود، نسبت به مرگ وسواسی عجیب پیدا می‌کند. او به این عقیده می‌رسد که همه می‌میرند و قوانین عجیبی را در کشورش وضع می‌کند. قوانینی که موجب می‌شود همه اعدام شوند.
