با به اَزِ من

کتاب با به اَزِ من، مجموعه اشعاری از ضیاء موحد است. شعرهای این مجموعه با حذف چند شعر و اضافه کردن شعرهای تازه از شش دفتر این شاعر انتخاب شده‌اند:

• بر آب‌های مرده‌ی مروارید
• غرابهای سفید
• مشتی نور سرد
• نردبان اندر بیابان
• و جهان آبستن زاده شده
• بعد از سکوت

شعرها به ترتیب زمانی دنبال هم آمده‌اند.

ضیاء موحد در مقدمه‌ی کتاب جملاتی از بزرگان آورده است:

ادگار دگا: ذهنم مملو از اندیشه‌هاست، اما قادر به سرودن شعر نیستم

مالارمه: دگای عزیز شعر را با ایده نمی‌سرایند، با واژه می‌سرایند

ضیاء موحد استاد فلسفه و منطق و همچنین شاعر است. او در لندن در رشته‌ی فلسفه تحصیل کرده است. موحد را یکی از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران می‌دانند. از آثار او می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد: از ارسطو تا گودل، منطق موجهات، تأملاتی در منطق ابن‌سینا و سهروردی، شعر و شناخت، غرابهای سفید، نردبان اندر بیابان، مشتی نور سرد و… .

در ادامه یکی از شعرهای کتاب با به اَزِ من را می‌خوانید:

«در انتظار غرفه‌ها ناگاه/ تندیس‌ها رویید/ و شب میان چشم هر تندیس/ چون رود جاری شد/ شب در میان رود باغی بود/ پُرخوشه‌ی گل ساقه‌ی گندم/ شب بوی نان می‌داد/ شب در میان دشت می‌روئید/ از دشت‌ها آواز چرخ چاه می‌آمد/ شب در میان چاه می‌جوشید/ در کلبه‌ی بیدار ماهیگیر/ آواز فردا را ـ که بی‌آرام و رنگین ـ خواند/ و خیره چشم مرد زورقیان/ بر حلقه‌های تور سنگین ماند/ هر موج را دریا/ تعبیر خواب تور و ماهی بود/ هر باد را صحرا/ برج کبوترهای چاهی بود/ دیشب شب بیدار دشتستان/ دیشب شب شب‌ها/ دیشب شب باران.»