مجموعه شعر با اسب چوبین کلمات اثر داوود ملکی است. این مجموعه در دو جلد و در سال‌های 1387 و 1389 منتشر شده است. شاعر عنوان فرعی «تأملات» را به مجموعه‌ی خود داده است.
ایجاز رکن اصلی شعرهای ملکی است. او با اختصار خود، وارد معماری یک وضعیت شاعرانه نمی‌شود، بلکه سعی بر این دارد که با اشاره‌ای شاعرانه آن فضا را مهیا کند. برای مثال در قطعه‌ای می‌نویسد: «جیمز جویس انسان جالبی بود/ اگر فرصت می‌یافت/ سه جلد کتاب/ درباره‌ی خارش پشت گردن آدم‌ها می‌نوشت.» او نمی‌نویسد چرا جویس از نظر او چنین کاری می‌کرد و البته شعر ژانری نیست که وظیفه‌ی پاسخ‌گویی به پرسش‌هایی را داشته باشد که خود در متن می‌آفریند. ملکی در فرم کوتاه‌نویسی خود گاهی به سمت هایکو‌نویسی حرکت می‌کند و از پارامترهای شرقی نه در فرم که در محتوا نیز بهره می‌برد. در قطعه‌ای دیگر می‌نویسد: «در عتیقه‌فروشی/ بودای آرام/ ناگهان پشت گردنش را خاراند.»
تورج رهنما مقدمه‌ای بر این مجموعه نوشته است که در قسمتی از آن می‌گوید: «زبان ملکی پیچیده و معماوار نیست، با آن‌که به کار بردن چنین زبانی برای انتقال اندیشه‌های ژرف چندان آسان نیست، اما او خوشبختانه در بیشتر موارد ـ به‌ویژه در نیمه‌ی نخست مجموعه ـ با چیره‌دستی از عهده‌ی این مهم برمی‌آید. از ویژگی‌های دیگر ملکی پدید آوردن فضایی است که اگر چه در وهله‌ی نخست اندکی شگفت می‌نماید؛ اما پذیرفتنی و حتی جذاب است و این اتفاق معمولاً هنگامی رخ می‌دهد که ملکی از چاشنی تخیل نیز بهره می‌گیرد. ویژگی دیگر پاره‌ای از قطعه‌های این مجموعه، طنزی است که در آن‌ها به چشم می‌خورد.»
