و جهان آبستن زاده شد

کتاب و جهان آبستن زاده شد مجموعه شعری به قلم ضیاء موحد است. این کتاب اولین بار در سال 1392 منتشر شد و 88 صفحه دارد.

ضیاء موحد شاعر، منتقد و استاد فلسفه و منطق ایرانی‌تبار است. او را از مهم‌ترین شاعران ادبیات معاصر ایران می‌دانند. موحد در سال 1321 در اصفهان متولد شد. او در رشته‌ی فیزیک در دانشکده‌ی علوم تهران تحصیل کرد. هوشنگ گلشیری پیش از آن‌که ضیاء موحد وطن را به قصد تحصیل در رشته‌ی فلسفه ترک کند، با اصرار یکی از دفاتر شعرش را از او گرفت. اولین مجموعه شعر موحد بدون آن‌که خودش در ایران باشد، چاپ شد. او خودش یک بار وقتی از روی بی‌حوصلگی رادیو گوش می‌داد، یکی از اشعارش را شنید. موحد درباره‌ی زمان تحصیلش در انگلستان می‌گوید که به علت ساده نبودن زبان فلسفه و دم‌خوردن با آثار فلسفی حال شاعری را از دست داده بود. علاوه‌براین از وطن و زبان مادری دور بود و نمی‌توانست به فارسی شعر بگوید. تلاش کرد تا به انگلیسی شعر بسراید؛ اما از آن اشعار لذتی نبرد. موحد در مصاحبه‌ای اظهار کرد که شعر با دیگر فرم‌های ادبیات متفاوت است. شاعر باید زبانش را با گوشت‌ و خون بشناسد تا شعرش شعر باشد. او گفته است که شعر را نمی‌توان آموخت. ممکن است که با آموزش مبانی داستان‌نویسی بتوان هر کسی را به داستان‌نویسی متوسط تبدیل کرد، اما شعر این‌گونه نیست. شعر باید در شاعر جاری باشد و موحد شاعری است که شعر در رگ‌هایش جریان دارد.

کتاب و جهان آبستن زاده شد برگزیده‌ای از اشعار موحد است که در بازه‌ی زمانی 1386 تا 1391 سروده شده‌اند. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

جهان را

شبی سیاه فرو گرفته

پرده را به یک سوزن

پنجره را باز کن

شاید این چراغ خُرد

جهان را

اندکی به کار آید