کتاب تراژدی مکبت نمایشنامه‌ای به قلم ویلیام شکسپیر و ترجمه‌ی صالح حسینی است. ویلیام شکسپیر نابغه‌ی ادبیات است. هیچ‌کسی در دنیا نیست که او را نشناسد. آثار او به تمام زبان‌های دنیا ترجمه شده و در تمام دانشکده‌های ادبیات دنیا تدریس می‌شوند. از نمایشنامه‌های او تاکنون هزاران بار در فرم‌های مختلف اقتباس شده است. نمایشنامه‌های شکسپیر را در سه ژانر کمدی، تراژدی و تاریخی طبقه‌بندی می‌کنند. از شکسپیر علاوه بر نمایشنامه بیش از صدوپنجاه غزلواره به جا مانده است. درباره‌ی زندگی شخصی شکسپیر اطلاعات مستند زیادی در دست نیست. حتی تمام واقعیتی که می‌دانیم هم ممکن است افسانه باشد. بعضی از منتقدان می‌گویند برخی از آثاری که به شکسپیر نسبت داده شده، در حقیقت متعلق به نویسندگان دیگری است و برخی باور دارند این آثار در اصل کار گروهی از نویسندگان بوده است.
چهار تراژدی بزرگ شکسپیر شامل «هملت»، «اتللو»، «شاه لیر» و «مکبت» است. سال‌ها پیش که اکثریت جامعه سواد خواندن و نوشتن نداشت، آویزان کردن پرچمی سیاه بیرون سالن تئاتر نشانه‌ی آن بود که آن روز نمایشی تراژدی اجرا خواهد شد. معمولاً تماشاچیان تراژدی کمتر از ژانرهای دیگر بود؛ اما اگر آن تراژدی به شکسپیر تعلق داشت، سالن گوش‌تاگوش پر می‌شد. تراژدی‌های شکسپیر اندوهناک و گزنده‌اند و تأثیری عمیق در خواننده به جا می‌گذارند.
نمایشنامه‌ی مکبت در سال 1606 منتشر شد. این نمایشنامه داستان ژنرالی اسکاتلندی را روایت می‌کند که روزی از سه جادوگر می‌شنود که قرار است پادشاه اسکاتلند شود. همسرش هم همین عقیده را دارد و او را تشویق می‌کند که شاه را بکشد و خودش جای او بنشیند. مکبت که باور دارد تاج و تخت حق اوست، پادشاه فعلی را به قتل می‌رساند و روی تخت می‌نشیند؛ اما این پایان داستان نیست. او به‌مرور دچار شک می‌شود و اتفاقات پس از شاه شدنش تراژدی حقیقی را ترسیم می‌کنند.
