کتاب غرابهای سفید مجموعه شعری از ضیاء موحد است. ضیاء موحد از بزرگ‌‌ترین شاعران ادبیات معاصر است. البته او تنها برای اشعارش شناخته‌شده نیست. موحد فعالیت‌های درخشانی در زمینه‌های ترجمه‌ی ادبی و مقاله‌نویسی انجام داده است. او همچنین در نیمه‌ی دوم دهه‌ی هشتاد، مصاحبه‌ای جنجالی با هفته‌نامه‌ی شهروند روز به مناسبت سالگرد درگذشت جلال آل‌احمد انجام داد. موحد در این مصاحبه شخصیت دوگانه‌ی آل‌احمد را نقد و تناقضات فکری او را بیان کرد. تا مدت‌ها این مصاحبه موضوع صحبت داغی برای اهل ادب بود.
موحد بیشتر در زمینه‌ی شعر فعال بود. او از کودکی ذوق شعرگویی داشته و طبق گفته‌های خودش، برای تمام عکس‌های کتاب‌های درسی و هر موضوعی که برادرانش می‌گفته‌اند، شعر می‌سروده است. موحد عقیده داشته شعر از دیگر فرم‌های ادبیات سخت‌تر است. او باور داشت می‌توان هر کسی را با آموزش مبانی داستان‌نویسی به داستان‌نویس متوسطی تبدیل کرد؛ اما شعر متفاوت است. نمی‌توان شعر را به کسی آموخت. شعر باید خودش در فرد بجوشد و شعر در ضیاء موحد می‌جوشید. البته با وجود این، او علاقه‌ای به انتشار اشعارش نداشت. اولین مجموعه اشعارش را به اصرار هوشنگ گلشیری منتشر کرد. پیش از آن‌که ایران را به قصد تحصیل ترک کند، گلشیری با اصرار دفتر شعر موحد را از او گرفت. روند چاپ این کتاب کاملاً در غیاب او انجام شد. به گفته‌ی خودش شعر در پنج‌سالی که در خارج از ایران تحصیل می‌کرد، با او قهر کرده بود. نمی‌توانست شعر بگوید و به همین خاطر ذوق بازگشت به وطن داشت. او پس از بازگشت چندین دفتر شعر منتشر کرد که همه از برترین اشعار معاصر ایرانی محسوب می‌شوند.
کتاب غرابهای سفید به زعم بسیاری، بهترین مجموعه شعر موحد است. این مجموعه شعر اولین بار در سال 1367 به چاپ رسید و 101 صفحه دارد.
