در 28 مارس 1941، اندکی پس از طلوع ویرانگر جنگ جهانی دوم، ویرجینیا وولف (25 ژانویه 1882 – 28 مارس 1941) جیب‌های پالتویش را پر از سنگ کرد و به رودخانه اوس پشت خانه‌اش رفت تا هرگز زنده ظاهر نشود. عود افسردگی همه جانبه‌ای که او در جوانی به سختی از آن فرار کرده بود، سرانجام جانش را گرفت. او مجموعه‌ای از آثار قابل توجه را از خود به جای گذاشت – از خاطرات دلخراش گرفته تا مقاله‌های باشکوهش تا کتاب‌های کمتر شناخته‌شده‌اش برای کودکان تا «طولانی‌ترین و جذاب‌ترین نامه عاشقانه در ادبیات» – و گروهی از دوستان دلشکسته، اما…
